Dag 16. Van Bryce Canyon naar Springdale

Ik was vanmorgen vroeg wakker, zo vroeg dat ik zelfs nog moest wachten totdat het zwembad open ging. Ik dacht even een paar baantjes trekken, maar dat viel tegen. We zitten op zo'n 1700 meter en dan ben je snel buiten adem. Dan nog maar even in het bubbelbad. 

Omdat we vandaag een korte reis voor de boeg hebben, doen we het lekker rustig aan. Aangezien de jongste niet naar bed te krijgen is, is het net grumpy cat als ze wakker moet worden. Ze heeft dan even een half uurtje nodig zullen we maar zeggen.

Vandaag gaan we naar Springdale. Dat is een plaatsje vlak buiten Zion National Park. De Tom Tom had nu geen kuren en daardoor konden we de groene weg wel rijden en groene was hij. Dat is na de woestijn omgevingen waar we de laatste tijd doorheen zijn gezworven toch wel een verademing. Net als de bizons die we onderweg tegen kwamen.

Aangezien de weg naar Springdale deels door Zion loopt was het laaste gedeelte onwijs mooi.

We zijn eerst maar naar het hotel gegaan. Daar waren we natuurlijk veel te vroeg. Dus maar even een broodje halen bij de Deli aan de overkant. Daarna onze kamer betrokken in de Bumbleberry Inn. Omdat we al door het park waren gereden kozen de kids ervoor om bij het hotel te blijven. Zij gingen lekker even zwemmen. 

Zion heeft een Scenic route die tijdens het seizoen alleen bereden mag worden door speciale bussen die in het park rijden. Wij zijn dus met een free bus naar Zion gegaan en daar zijn we overgestapt in een park bus. Pas op het verste station zijn we uitgestapt en zijn we een gedeelte gaan lopen van de Narrow Canyon. Op dat stuk wordt Zion steeds smaller. Het laatste gedeelte moet je door het water waden en met Manuela haar pijnlijke enkel leek ons dat geen goed idee. Dus hebben we het bij het eerste gedeelte van de hike gelaten.

Na weer even de park bus gepakt te hebben naar een ander gedeelte van het park zijn we naar de waterval van Emerald pool gelopen. Een tripje van 45 minuten heen en 45 minuten terug. Aangezien het pad absoluut niet vlak was, was het een hele uitdaging voor Manuela. Zeker het laatste stuk.

Eigenlijk had de waterval er zo uit moeten zien.

Hij zag er echter zo uit. 

De waterval was een te verwachte domper, maar de route was mooi en onderweg verschillende vlinders en vogels gezien .

Daarna met de bus lekker terug naar de kinderen. De dag afgesloten met eten bij Porters steakhouse.