Dag 23. Van San Francisco naar Amsterdam.

Vandaag is onze laatste dag in Amerika. Dus nog even de auto schoongemaakt en daarna even voor twaalven uitgecheckt bij het hotel. We wilde net wegrijden toen ik een telefoontje kreeg van Aer Lingus. Onze vlucht had nu al drie kwartier vertraging en daardoor zouden we nooit onze aansluiting halen in Dublin. Ze konden ons echter met de vlucht van 18:10 naar Amsterdam laten gaan. Dat betekende een vertraging van 5 uur, dat aanbod toch maar geaccepteerd. Gelijk gevraagd of het ook voor Manuela geregeld was. Ze zeiden dat ze daar een aantekening over hadden en dat we ons geen zorgen hoefden te maken. 

We zijn naar het vliegveld gereden en hebben onze auto ingeleverd, samen met nog enkele honderden anderen. Er was dus geen check.

We mochten inchecken via de balie voor de business class reizigers, dat scheelde heel veel omdat daar een veel kleinere rij stond. En toen bleek dat we toch een probleem hadden. Manuela werd gewoon ingecheckt voor de oorspronkelijke vlucht van Dublin naar Amsterdam, terwijl wij wel op de latere vlucht zouden zitten. Ik moest praten als brugman om Manuela ook op de zelfde vlucht mee te krijgen, want de vlucht zat vol. Nadeel we zaten helemaal achteraan in het vliegtuig en Manuela had een normale stoel. Het rolstoel transport zorgde ervoor dat we makkelijk door de douane heen kwamen, alhoewel Manuela haar been wel afging tijdens de controle op metalen. Ook niet zo raar, want er zit genoeg metaal in haar enkel. We werden als een van de eersten het vliegtuig in geholpen en madam mocht haar plek innemen in de 1e klas / business class. Ze zat er erg riant bij en werd tijdens de reis prima verzorgd. Na een lange reis, waarop Tessa niet heeft geslapen kwamen we in Dublin aan. Daar stond de rolstoel voor Manuela al klaar. Na door de douane te zijn begeleid werden we afgedropt bij een barretje op de luchthaven. Daar moesten we wachten totdat onze vlucht naar Amsterdam er zou zijn. Na wat gegeten en gedronken te hebben werden we weer opgehaald en naar de juiste gate gebracht. Daar nog maar een keer nagevraagd. Er waren geen business class seats en wisselen kon ook niet of we moesten wachten op een andere vlucht. Toch maar de keuze gemaakt om mee te gaan en maar te zien hoe Manuela het zou redden. We wilde naar huis.

Dat viel dus tegen. Manuela moest al hinkelend op haar gekneusde voet het hele vliegtuig door, haar gebroken enkel omhoog houdend. Geen pretje dus. De vlucht zelf ging wel. Een paar gezellige mensen naast haar maakten het voor haar wat dragelijker. Op Schiphol aangekomen stond de rolstoel ook al klaar en met een noodvaart werden we naar onze koffers begeleid en daarna naar de taxi die we voor we weg gingen geregeld hadden. Gelukkig verliep dat stuk prima.

We hebben zeker de eerste weken een prima vakantie gehad en veel gezien. De laatste week was minder omdat Manuela met haar been zat en ik gestrest rondliep omdat er van alles geregeld moest worden. 

Nog even een opsomming. We zijn 23 dagen weggeweest, in die 23 dagen hebben we bijna 3400 mijl (5471 km) gereden in een Nissan Murano die tijdens het begin van onze vakantie nog geen maand oud was en waar 3389 mijl op de teller stond toen we hem kregen. De route die we reden kwam door 4 verschillende staten: California, Arizona, Utah en Nevada. We hebben in die periode in 17 verschillende hotels geslapen. Het waren allemaal goede hotels / motels, echter de schoonste was die in Monterey, Kingman had het vriendelijkste personeel, de slechtste hotels waren die in El Portal en in de Grand Canyon. Die in El Portal lag wel in de mooiste omgeving en had als nadeel dat ze net weer aan het opstarten waren na de branden. Het hotel bij de Grand Canyon lag weer zeer gunstig. Het hotel dat bij ons de meeste indrukken heeft achtergelaten is het hotel in Pismo Beach. Aan het strand met een fantastische zonsondergang en een eigen kamer voor Mark en Tessa.

We zijn in diverse grote national parken geweest, zoals Joshua Tree National Park, Grand Canyon, Monumental Valley, Arches National park, Capitol Reef, Bryce Canyon, Zion en Yosemite. Eigenlijk hebben we van Yosemite het minst gezien, maar waren even goed het meest onder de indruk van dat park. Daarnaast zijn we in drie grote steden geweest: San Francisco, Los Angeles en Las Vegas. We zijn in een pretpark geweest vlakbij LA, waar Mark de dag van zijn leven had. We hebben paard gereden in Monumental Valley waar Tessa en Manuela helemaal verrukt van waren, hebben sterren gekeken in Moab en een avondwandeling gemaakt in Las Vegas.

Ook zijn we veel (tamme) wilde dieren tegen gekomen: Zeeleeuwen, zeehonden, zee otters, zee olifanten, dolfijnen, herten, reeën, vleermuizen, marmotten,  eekhoorns, grond eekhoorntjes, prairie hondjes, een slang, kikkers, insecten, Spot Gaai, Adelaar, valken, gieren, een arend, raven, wilde kalkoenen en diverse andere vogels en ten slotte een dode wasbeer langs de kant van de weg.

We hebben veel gezien, misschien voor de kinderen zelfs wel te veel, maar we hebben zeker de eerste twee weken heel erg van onze reis genoten. Voor ons geld dan ook tot de volgende keer Amerika.